Po 70. roku życia zmniejsza się o 20 procent masa mózgu w porównaniu do osób w trzeciej i czwartej dekadzie życia. Dr Bednarczyk podkreśla, że jeśli u seniora występuje otępienie czy nawet łagodne zaburzenia pamięci, może on tracić poczucie czasu i nie być świadomy tego, czy się dobrze odżywia. Najbardziej jednak odpowiednia dla osób po 50. roku życia jest dieta łatwostrawna. Należy zaznaczyć, że u osoby po 50. roku życia zmniejsza się zapotrzebowanie energetyczne natomiast zapotrzebowanie na witaminy i składniki mineralne rośnie. Dieta powinna być zatem jak najbardziej wartościowa. Jajeczkowanie po 40. roku życia odbywa się bowiem ze starzejącymi się komórkami jajowymi; wtedy też stopniowo wygasają funkcje jajników. Oznacza to, że średnio jakość komórek jajowych maleje, a tym samym rośnie ryzyko wrodzonych wad genetycznych. Po 40. roku życia 45% komórek jajowych jest wolnych od wad genetycznych. Najlepsze suplementy do pielęgnacji skóry dla kobiet po 50 roku życia – witamin | sklep. 5,00. Bardzo dobry. Dla wielu kobiet dbanie o skórę może być nie lada wyzwaniem. Najpierw kiedy jesteśmy nastolatkami, musimy walczyć z trądzikiem. W końcu kiedy to wreszcie uporałyśmy się z wypryskami, okazuje się ze musimy walczyć ze . naukowcy twierdzą, że coraz trudniej jest mężczyznom ojcem dzieci, zwłaszcza jeśli ich partnerka jest starsza. Udostępnij na Pinterestnaukowcy twierdzą, że liczba plemników i czynniki stylu życia mogą prowadzić do spadku jakości plemników u mężczyzn w wieku powyżej 50 lat. dla kobiet menopauza jest sygnałem, że płodność kobiet nie trwa wiecznie., mężczyźni, z drugiej strony, stale produkują nowe plemniki, a niektórzy mężczyźni w wieku powyżej 80 lat czasami ojcem dzieci. to napędza mit, że mężczyźni pozostają płodni przez całe życie i mogą wychowywać dzieci tak długo, jak mogą występować seksualnie. w rzeczywistości płodność mężczyzn może również spadać z wiekiem i, jak pokazuje nowe badanie na starszych mężczyznach biorących udział w zapłodnieniu in vitro (IVF), czasami spadek ten jest dość dramatyczny. naukowcy pod kierownictwem Dr., Guy Morris z Centre for Reproductive and Genetic Health w Londynie doszli do wniosku, że wskaźniki sukcesu in vitro znacznie spadają wśród mężczyzn powyżej 51 roku życia-przypadkowo, w tym samym średnim wieku, w którym kobiety wchodzą w menopauzę. badanie prawie 5000 iniekcji IVF i wewnątrzcytoplazmatycznych plemników (ICSI, gdzie pojedynczy plemnik jest wstrzykiwany do jaja) próby ustalono, że 42 procent mężczyzn powyżej 51 roku życia spełnia standard Światowej Organizacji Zdrowia dla jakości nasienia, w porównaniu do 61 procent mężczyzn poniżej 51 roku życia. z kolei naukowcy odkryli, że wskaźniki ciąży IVF/ICSI spadły wraz z wiekiem kobiet., Ale okazało się, że to samo dotyczy również mężczyzn. prawie połowa męskich uczestników IVF/ICSI w wieku poniżej 35 lat w badaniu była w stanie skutecznie zapłodnić jajko. Wśród osób w wieku od 36 do 40 lat wskaźnik ten spadł do 42 procent i do 35 procent wśród mężczyzn w wieku 41 do 45 lat. w wieku od 46 do 50 lat wskaźnik sukcesu spadł do 32 procent. A mężczyźni powyżej 51 roku życia byli w stanie ułatwić ciążę tylko 30 procent czasu. „ten spadek będzie również związany z wiekiem matki, a spadek wskaźnika ciąży staje się dość dramatyczny w ciągu 35 lat dla kobiety”, powiedział Morris Healthline., „W połączeniu z efektem starszego partnera płci męskiej, nie byliśmy zbyt zaskoczeni tymi stawkami.” podobnie jak większość par, pacjenci IVF/ICSI wydają się być blisko w wieku. Wśród kobiet płodność zaczyna spadać w wieku 32 lat, badania wykazały-na długo przed większość kobiet osiągnie menopauzę. autorzy badania, którzy przedstawili wyniki na ostatnim dorocznym spotkaniu Europejskiego Towarzystwa reprodukcji i Embriologii, opisali wyniki jako „komunikat zdrowia publicznego dla mężczyzn, aby nie opóźniać ojcostwa.,” „Rzeczywiście, w naturalnym poczęciu i ciąży dopiero niedawno pojawiły się dowody na ryzyko związane z późniejszym ojcostwem. Te nowsze badania kontrastują z dziesięcioleciami dowodów na wpływ wieku matki na wyniki płodności.” Morris dodał jednak, że ” stosowanie tego do mężczyzn poza leczeniem niepłodności powinno być wykonywane z ostrożnością, ponieważ nie badaliśmy tej kohorty.” Rak prostaty jest jednym z częściej rozpoznawanych nowotworów u mężczyzn – stanowi globalnie 11% wszystkich przypadków zachorowań na raka u mężczyzn. Diagnozę utrudnia fakt, że rozwija się on powoli – od pojawienia się pierwszych komórek nowotworowych do wystąpienia objawów może upłynąć nawet kilkanaście lat. Funkcje prostaty czyli co to jest gruczoł krokowy Gruczoł krokowy zwany także prostatą lub sterczem to nieparzysty narząd należący do męskiego układu płciowego znajdujący się w miednicy mniejszej, bezpośrednio pod pęcherzem moczowym. Jego funkcją jest produkcja wydzieliny, która wchodzi w skład nasienia i stanowi ok. 20% jego objętości. Jest to biaława, zasadowa ciecz zawierająca kwas cytrynowy, substancje białkowe oraz enzymy. Substancje te są materiałem energetycznym dla plemników, stymulują ich ruchliwość, potrzebne są do syntezy DNA oraz odpowiadają za prawidłowe pH spermy. Zasadowy odczyn wydzieliny gruczołu krokowego może mieć bardzo duże znaczenie dla zapłodnienia komórki jajowej, ponieważ produkowane przez nasieniowody i pochwę kobiety kwaśne wydzieliny hamują ruchliwość plemników. Wydzielina gruczołu krokowego, neutralizując kwasowość, wspomaga plemniki w osiąganiu optymalnej ruchliwości w drogach rodnych kobiety. Wiek a rozrost prostaty Prostata ma budowę mięśniowo-gruczołową i kształtem oraz rozmiarami zbliżona jest do kasztana jadalnego. Od chwili urodzenia mężczyzny, kiedy to jego prostata jest wielkością zbliżona do ziarna grochu – gruczoł krokowy stopniowo powiększa się i w wieku około 30 lat osiąga wielkość prawidłową. Po 50. roku życia następuje u większości mężczyzn stopniowe powiększanie się narządu. Przyczyny tego stanu rzeczy nie są dokładnie wyjaśnione. Na chwilę obecną uważa się, że rozrost prostaty jest naturalną konsekwencją procesów starzenia się, co związane jest między innymi z zaburzeniami równowagi hormonalnej u mężczyzn, a dokładnie spadkiem poziomu testosteronu. Niektóre badania wskazują również na uwarunkowania genetyczne (zwłaszcza w przypadkach wymagających interwencji chirurgicznych), nieodpowiednio zbilansowaną dietę (nadmiar kwasów tłuszczowych nasyconych) oraz niezdrowy tryb życia (niewielka aktywność fizyczna, używki). Przerost gruczołu krokowego Ponieważ prostata otacza początkowy, tzw. sterczowy odcinek cewki moczowej, czyli przewód wyprowadzający mocz z pęcherza na zewnątrz – gdy dochodzi do przerostu prostaty, na skutek mechanicznego ucisku cewki moczowej, pojawiają się problemy z oddawaniem moczu. Pozostałe objawy tej najczęstszej choroby prostaty określanej jako łagodny przerost gruczołu krokowego to: częstomocz, gwałtowne parcie na pęcherz, trudności w powstrzymaniu się przed oddaniem moczu, ból lub pieczenie w trakcie oddawania moczu, trudność w zapoczątkowaniu oddawania moczu, zwężenie strumienia moczu, przerywany strumień moczu, oddawanie moczu kroplami, wydłużenie czasu oddawania moczu, uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza, niemożność oddania moczu (w konsekwencji zatrzymanie moczu). W wyniku zwężenia światła cewki moczowej w przebiegu łagodnego przerostu prostaty, pęcherz moczowy kurczy się coraz mocniej, co powoduje jeszcze częstszą potrzebę oddawania moczu. Zwiększone ciśnienie może doprowadzić do powstania uchyłków pęcherza moczowego, moczowodów, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia nerek oraz zamknięcia światła przewodu moczowego. Niecałkowite opróżnienie pęcherza może przyczyniać się do powstawania kamieni moczowych oraz sprzyjać zakażeniom. Osoby chorujące na przerost gruczołu krokowego powinny pamiętać, że do zaostrzenia objawów może dojść po spożyciu alkoholu oraz w wyniku przyjmowania leków przeciwhistaminowych, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków moczopędnych. Diagnostyka i leczenie prostaty Powyższe powikłania dowodzą jak ważna jest odpowiednia diagnostyka i leczenie łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Niefarmakologiczne metody leczenia zalecane są dla osób, które mają słabo nasilone objawy i obejmują głownie zmianę stylu życia polegającą na unikaniu czynników zaostrzających objawy (wyżej wymienione), wzbogacenie diety o nienasycone kwasy tłuszczowe, cynk, równomierne picie w ciągu dnia i unikanie picia przed snem, stosowaniu technik oddawania moczu ze zmniejszonym parciem na pęcherz moczowy. W leczeniu farmakologicznym stosuje się dwie grupy leków. Pierwsza z nich to antagoniści receptorów alfa 1a i alfa 1d adrenergicznych powodujący rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. Zaliczamy tu tamsulosynę (Omnic, Omnic Ocas), doxazosynę (Cardura), alfuzosynę (Dalfaz). Leki te dają szybką i znaczną poprawę, jednak nie są pozbawione działań niepożądanych. Ponieważ receptory alfa-adrenergiczne zlokalizowane są również w naczyniach krwionośnych, powodują ich rozszerzenie – prowadząc do zawrotów, bólów głowy, obniżenia ciśnienia krwi. Często obserwowano również zaburzenia wytrysku, rzadziej zapalenia błony śluzowej nosa. Druga grupa leków to inhibitory enzymu 5-alfa reduktazy, który to enzym bierze udział w przekształceniu testosteronu do jego bardziej aktywnej formy 5-alfadihydrotestosteronu odpowiadającego za powiększenie prostaty. Przykładami są finasteryd (Penester, Finamef), dutasteryd (Avodart). Leki te dają późniejszy efekt terapeutyczny niż alfa-blokery, bo nawet po kilku miesiącach, potrafią za to, systematycznie stosowane, zmniejszyć objętość gruczołu krokowego o około 20%. Najczęstszym działaniem niepożądanym są impotencja, zaburzenia ejakulacji i libido. W leczeniu umiarkowanych i ciężkich objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego stosuje się połączenia obu tych grup leków, co ma na celu zwiększenie skuteczności działania na prostatę, ale jednocześnie także zwiększa nieznacznie ryzyko wystąpienia niewydolności serca. Przykładem preparatu z tej grupy jest tamsulosyna + dutasteryd (Duodart). Zaawansowane przypadki przerostu gruczołu krokowego wymagają leczenia chirurgicznego (np. przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego, przezcewkowe nacięcie gruczołu krokowego). Zioła na prostatę W leczeniu łagodnych objawów przerostu gruczołu krokowego stosuje się również leki ziołowe, z których największe uznanie zdobyły preparaty palmy sabalowej – przyjmuje się, że podobnie jak inhibitory 5-alfa reduktazy zmniejszają stężenie aktywnej formy testosteronu, działają również przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo, pozbawione są przy tym działań niepożądanych syntetycznych leków. Podstępny rak prostaty Rak prostaty jest jednym z częściej rozpoznawanych nowotworów u mężczyzn – stanowi globalnie 11% wszystkich przypadków zachorowań na raka u mężczyzn. Diagnozę utrudnia fakt, że rozwija się on powoli – od pojawienia się pierwszych komórek nowotworowych do wystąpienia objawów może upłynąć nawet kilkanaście lat. Czynnikami ryzyka są podeszły wiek i dziedziczność, niektóre źródła wymieniają również palenie tytoniu, promieniowanie rentgenowskie, konserwanty w żywności. Częściej chorują mężczyźni rasy czarnej. Objawy są podobne jak przy przeroście gruczołu krokowego, ale z szybko postępującą niedrożnością dróg moczowych, stwierdza się również obecność krwi w moczu i nasieniu. Od prostatektomii radykalnej po ultradźwięki Istnieje wiele sposobów leczenia każdego stadium raka prostaty. Młodsi pacjenci poddawani są prostatektomii radykalnej – wycięciu gruczołu krokowego z pęcherzykiem nasiennym. Zabieg ten wykonywany laparoskopowo lub chirurgicznie powoduje nieodwracalną bezpłodność. Pozostałe metody leczenia to radioterapia, terapia hormonalna lub klasyczna chemioterapia. Wadami są inwazyjność oraz duże ryzyko powikłań. Coraz szersze uznanie na świecie zdobywa metoda HIFU polegająca na użyciu ultradźwięków do niszczenia komórek nowotworowych. Osiągany za pomocą wiązki ultradźwięków miejscowy wzrost temperatury do 80-90°C niszczy komórki rakowe. Niskie narażenie pacjenta na efekty uboczne, niski odsetek powikłań pozabiegowych, możliwość utrzymania sprawności seksualnej po zabiegu, wysoki – ponad 80% odsetek wyleczeń przemawiają za ta metodą. Na zachodzie Europy jest to rutynowo stosowane leczenie po niepowodzeniu radioterapii – w Polsce również istnieje już kilka ośrodków oferujących ten zabieg. Objawy zapalenia prostaty Zapalenie prostaty jest bardzo częstą dolegliwością występującą u mężczyzn w różnym wieku. Ostre zapalenie jest spowodowane zazwyczaj drobnoustrojami, które przedostają się do prostaty w wyniku kontaktów seksualnych lub poprzez namnożenie bakterii bytujących w drogach moczowych. Przyczyną mogą być również zabiegi chirurgiczne lub kamienie stercza utrudniające odpływ moczu. Obserwowane są wtedy głównie pieczenie podczas oddawania moczu, gorączka, dreszcze, bóle krocza, podbrzusza oraz w okolicy krzyżowej kręgosłupa, zaburzenia funkcji seksualnych. Koniecznie jest jak najszybsze wdrożenie leczenia przeciwbakteryjnego. Przewlekłe zapalenie prostaty ma łagodniejszy przebieg. Charakteryzuje się ono okresowym nasileniem takich objawów jak bóle w dole pleców, w podbrzuszu, w okolicach krocza i moszny, którym towarzyszą zaburzenia erekcji i popędu seksualnego, ból podczas wytrysku, utrudnione bądź bolesne oddawanie moczu, częste uczucie parcia na pęcherz. Przyczyną jest nieodpowiednio leczone ostre zapalenie, zastój wydzieliny stercza lub podrażnienie spowodowane przez nadużywanie napojów alkoholowych, przechłodzenie. Szacuje się, że na przewlekłe zapalenie prostaty w pewnym momencie swojego życia choruje około 35% populacji mężczyzn. Leczenie jest długotrwałe i polega w zależności od przyczyn na podawaniu antybiotyków lub leków rozkurczowych. Pomocniczo stosuje się gorące nasiadówki oraz zmianę diety. Kamica prostaty może przebiegać bezobjawowo Chorobą, której często pacjenci nie są świadomi, jest kamica prostaty często przebiegającą bezobjawowo. Dotyka głównie mężczyzn po 50. roku życia i jest konsekwencją zwapnień w miąższu prostaty lub kamicy układu moczowego w sterczowym odcinku cewki moczowej. Rzadko w jej przebiegu mogą wystąpić objawy podobne jak przy przeroście gruczołu krokowego. Rokowania są pomyślne, a leczenie w przypadku braku objawów nie jest w ogóle konieczne. Materiał nie stanowi i nie zastąpi porady lekarskiej. Niejedna bezdzietna kobieta po 30 usłyszała od życzliwej ciotki lub kuzynki, że jej zegar biologiczny tyka i najwyższy czas na zajście w ciążę. Jakkolwiek tego typu komentarze są nie na miejscu i wpędzają wiele kobiet w zakłopotanie, pojęcie zegara biologicznego nie jest wymysłem. Możliwość zajścia w ciąży faktycznie spada po 35 roku życia. Mimo to zajście w ciążę nadal jest możliwe. Spadek płodności jest bowiem stopniowy. Szczyt przypada na wiek 20-24 lat. Między 30 a 35 rokiem życia następuje spadek płodności o 15-20%. W kolejnych pięciu latach płodność spada do 25-50%, po czym do 45 roku życia maleje od 50 do 95%. Zobacz film: "Najlepszy moment na zajście w ciążę" spis treści 1. Jakie są najczęstsze przyczyny spadku płodności u kobiet? 2. Inne przyczyny obniżenia płodności z wiekiem 1. Jakie są najczęstsze przyczyny spadku płodności u kobiet? Jedną z głównych przyczyn obniżenia płodności po 40 jest endometrioza. Jest to choroba, która objawia się rośnięciem na zewnątrz macicy endometrium - tkanki typowej dla wnętrza tego narządu. Endometrium przyłącza się do jajników lub jajowodów i utrudnia uwalnianie jajeczek lub ich przemieszczanie jajowodami. Kiedy kobieta ma okres, endometrium produkuje krew, która jest następnie wydalana. Pacjentki z endometriozą krwawią z całej tkanki endometrium, ale krew może zostać uwięziona w brzuchu bez możliwości wypłynięcia. Choroba może powodować dolegliwości bólowe. Warto uświadomić sobie, że endometrioza jest bardziej powszechna wśród kobiet po 35 roku życia. Istnieje wiele opcji leczenia endometriozy (operacja, terapia hormonalna oraz leki przeciwbólowe), ale żadna z nich nie jest stuprocentowo skuteczna. Przyczyną spadku płodności mogą być również problemy z owulacją. Specjaliści są zgodni, że w przypadku zajścia w ciążę najważniejsze są jajeczka i ich jakość. W miarę jak kobiety starzeją się, liczba i jakość jajeczek obniża się. Kobieta rodzi się ze wszystkimi jajeczkami, jakie kiedykolwiek będzie miała do swojej dyspozycji – żadne nowe jajeczka nie są wytwarzane. Przez całe życie kobiety jajeczka starzeją się i są poddawane problemom chromosomalnym. Nic więc dziwnego, że z czasem coraz trudniej jest zajść w ciążę i urodzić zdrowe dziecko. Statystyki są nieubłagane – około 1/3 kobiet w wieku 35-39 lat ma problemy z niepłodnością. Po 40 roku życia odsetek kobiet, które bezskutecznie usiłują zajść w ciążę sięga aż 50%. Wiele kobiet (około 10%) zmaga się z zespołem policystycznych jajników. Choroba ta objawia się brakiem równowagi hormonalnej i problemami z owulacją. Należy pamiętać, że kobiety po 40 są bardziej narażone na brak równowagi męskich i żeńskich hormonów, która także może wpłynąć negatywnie na owulację. Częstym problemem wśród kobiet po 35 roku życia są również mięśniaki. Są to łagodne guzy macicy, na które szczególnie narażone są kobiety, które jeszcze nie rodziły. Objawami mięśniaków są: obfite miesiączki, ból, zaparcia, częste oddawanie moczu oraz anemia. W większości przypadków guzy są małe i niegroźne. Jeśli jednak ich rozmiary są duże, mięśniaki mogą utrudniać implantację zapłodnionego jajeczka w macicy. Mięśniaki usuwa się zwykle operacyjnie, podczas embolizacji tętnic macicy lub embolizacji mięśniaków macicy. 2. Inne przyczyny obniżenia płodności z wiekiem Spadek płodności u kobiet może mieć związek również ze śluzem szyjki macicy, który staje się mniej „gościnny” dla spermy. Stan śluzu można sprawdzić 1-2 dni po odbytym stosunku płciowym w okolicach owulacji. Śluz powinien rozciągać się na co najmniej pięć centymetrów i schnąć we właściwy sposób. Sprawdza się także, jaka ilość żywej spermy porusza się w próbce. Można przebadać również wyściółkę macicy, by ustalić, czy ciałko żółte funkcjonuje prawidłowo. Ciałko żółte powstaje w jajniku co miesiąc i wytwarza progesteron, by przygotować wyściółkę macicy na ciążę. Jeżeli ilość progesteronu jest niewystarczająca, może dojść do niepłodności lub utraty wczesnej ciąży. Więcej na ten temat przeczytasz w artykule: Ciąża po 40 - plusy i minusy, szanse na dziecko. polecamy Prostata to gruczoł, który ma wpływ na płodność i ogólną kondycję mężczyzn. Zwykle jednak przypominamy sobie o niej, gdy sprawia kłopoty - powiększa się lub dochodzi do rozwoju raka prostaty. Co warto wiedzieć o prostacie (zwanej też gruczołem krokowym albo sterczem)? Spis treściZ wiekiem prostata przysparza coraz większych kłopotówDieta i styl życia nie mają wpływu na wzrost ryzyka chorób sterczaO przeroście prostaty świadczą kłopoty przy oddawaniu moczuNowotwór prostaty jest chorobą dziedzicznąRak prostaty może długo nie dawać żadnych objawówTylko nowotwór powoduje podwyższenie antygenu PSAPoziom PSA najlepiej badać zawsze w tym samym laboratorium Z wiekiem prostata przysparza coraz większych kłopotów Prawda. Prostata - normalnie przypominająca wielkością i kształtem kasztan - po 50. roku życia zaczyna się powiększać. Często na tyle, że uciska cewkę moczową i mężczyzna ma kłopoty z oddawaniem moczu. Natomiast u panów po sześćdziesiątce wzrasta ryzyko raka stercza. W Polsce pod względem częstości występowania zajmuje on drugie miejsce po raku płuc. Ale problemy z gruczołem krokowym miewają też młodzi mężczyźni - w ich przypadku najczęściej jest to zapalenie prostaty. Dieta i styl życia nie mają wpływu na wzrost ryzyka chorób stercza Fałsz. Większą skłonność do nowotworu stercza mają mężczyźni, którzy znacznie przybrali na wadze w wieku 20-22 lat, wcześnie rozpoczęli palić papierosy i spożywają w nadmiarze alkohol. Ryzyko wzrasta przy diecie bogatej w tłuszcze i cholesterol, gdy jemy dużo mięsa oraz pełnotłustego mleka i jego przetworów. Właściwości ochronne ma zaś dieta obfitująca w warzywa i owoce. Szczególnie pożądane w codziennym menu są: pomidory, zielona herbata, różowe winogrona, truskawki, maliny, groszek zielony, rozmaryn, czosnek oraz owoce cytrusowe. Rak prostaty: jakie daje objawy? O przeroście prostaty świadczą kłopoty przy oddawaniu moczu Prawda. Przerost prostaty zwykle następuje powoli i na początku nie daje objawów. Ale rozrastający się gruczoł coraz silniej zaciska się wokół cewki moczowej i zaczynają się problemy. W miarę jak stan się pogarsza, już samo rozpoczęcie oddawania moczu (mikcji) staje się coraz trudniejsze, a jego wypływ po prostu się urywa. Czasem po wyjściu z toalety dochodzi do krępującego popuszczania, a mężczyzna ma uczucie, że mimo wysiłków pęcherz nie opróżnił się całkowicie. Prostata (inaczej gruczoł krokowy lub stercz) znajduje się tuż pod pęcherzem i otacza cewkę moczową. Gdy gruczoł jest dojrzały, czyli ok. 30. roku życia mężczyzny, ma 3-3,5 cm szerokości. Odpowiada za wzwód podczas stosunku. Produkuje też płyn, który zawiera glukozę substancję odżywiającą i chroniącą plemniki. W istotnym więc stopniu wpływa na jakość nasienia, a tym samym - męską płodność. Nowotwór prostaty jest chorobą dziedziczną Fałsz. Nie wiadomo na pewno, dlaczego u jednych mężczyzn prostata rośnie wolno i do końca życia nie stwarza żadnych problemów, u innych zaś jej komórki pegają degeneracji i rozwija się nowotwór. Ale rodzinne występowanie raka (gdy chorował np. ojciec, stryj czy dziadek) powinno obudzić naszą czujność. Można bowiem odziedziczyć po przodkach predyspozycje do tej choroby. Wtedy koniecznie trzeba dbać o zdrowy styl życia i regularnie się badać. Rak prostaty może długo nie dawać żadnych objawów Prawda. Zanim utworzy się guz o objętości 1 ml, może upłynąć nawet 10 lat. Dopóki komórki rakowe nie wydostaną się poza gruczoł, nie ma dolegliwości utrudniających codzienne życie. Aby potwierdzić obecność komórek nowotworowych, zwykle wykonuje się biopsję cienkoigłową. Gdy nie da ona ostatecznej odpowiedzi, przeprowadza się biopsję gruboigłową. Pobrany materiał bada się pod mikroskopem. Bywa jednak, że te zabiegi również nie dają pewności co do stanu zdrowia. Wówczas wykonuje się dodatkowe specjalistyczne badania. Stopień złośliwości nowotworu stercza określa się w 10-punktowej skali Gleasona. Najczęstszym nowotworem gruczołu krokowego jest gruczolakorak. Stanowi on 95 proc. przypadków wszystkich nowotworów złośliwych stercza. Ale złośliwość wszystkich określa się w tej skali. O małej złośliwości świadczy suma punktów 2-4, o średniej 5-7, a o dużej 8-10. Tylko nowotwór powoduje podwyższenie antygenu PSA Fałsz. PSA to swoisty antygen wytwarzany przez komórki stercza - te prawidłowe i te zmienione przez nowotwór. Stężenie PSA w krwi zależy od objętości gruczołu i rośnie z wiekiem. Nie powinno być go więcej niż 4 ng/ml (w przypadku panów w wieku 70-79 lat dopuszczalne jest 6,5 ng/ml). Młodzi, u których PSA ciągle utrzymuje się w granicach 4-10 ng/ml, powinni być w stałym kontakcie z urologiem. Przekroczenie tej granicy może świadczyć o raku. Ale wzrost PSA następuje nie tylko w przypadku choroby nowotworowej. Tak dzieje się też, gdy dojdzie do łagodnego rozrostu lub zapalenia gruczołu krokowego. Okresowe podwyższenie wskaźnika może być następstwem badania przez odbyt i zabiegów wykonywanych przez cewkę. Poziom PSA najlepiej badać zawsze w tym samym laboratorium Prawda. Laboratoria mogą stosować różne metody i testy do oznaczania poziomu antygenu. Różnice w uzyskanych wynikach mogą być znaczne, a to wprowadza niepotrzebny niepokój. Badanie można wykonać nieodpłatnie w każdym laboratorium, ale potrzebne jest skierowanie od lekarza rodzinnego lub urologa. Prywatnie trzeba za nie zapłacić około 40-50 zł. miesięcznik "Zdrowie"

produkcja spermy po 50 roku życia